Spot 35
Dust of All The Holy Places of Vrindavan
Glorious dust of all the holy places of Vrindavan
The dust of Vrindavan called as “Vrajraj” is non-different from Krishna, and taking even a little bit of it means taking dust from the lotus feet of the Lord Himself. This dust is the source of purity for all places of pilgrimage and is revered by all the great demigods who consider it a great honour to wear it on their crowns. In fact, when Krishna returned from the cow pastures in the late afternoon, sinless personalities such as Brahmā, Śiva, and Rambha, would blissfully take the dust of Krishna’s feet and place it on their heads to purify themselves in the ecstasy of pure Krishna consciousness.
Brahma even prayed to Krishna for any type of birth within the Vrindavan forest so that he could benefit from the dust falling from the feet of the devotees. When Akrura arrived at the boundary of Vrindavan and witnessed the dust touched by Krishna’s lotus feet, he fell flat on the ground and began rolling in extreme joy. Chaitanya Mahaprabhu in the mood of a devotee also prays, to be picked up from the ocean of death and be kept as a particle of dust at His lotus feet.
वृन्दावन के सभी पवित्र स्थानों की धूल
वृन्दावन के समस्त तीर्थों की गौरवमयी धूलि
वृन्दावन की धूल जिसे “व्रजराज” कहा जाता है कृष्ण से भिन्न नहीं है और इसका थोड़ा सा भी लेना स्वयं भगवान के चरण कमलों से धूल लेना है। यह धूल सभी तीर्थ स्थानों के लिए पवित्रता का स्रोत है और सभी महान देवताओं द्वारा पूजनीय है जो इसे अपने मुकुट पर पहनना एक बड़ा सम्मान मानते हैं। वास्तव में जब कृष्ण देर दोपहर में गाय चराने से लौटते थे तो ब्रह्मा, शिव और रंभा जैसे पापरहित व्यक्तित्व आनंदपूर्वक कृष्ण के पैरों की धूल लेते थे और शुद्ध कृष्ण चेतना के परमानंद में खुद को शुद्ध करने के लिए इसे अपने सिर पर लगाते थे। .
ब्रह्मा ने कृष्ण से वृन्दावन वन में किसी भी प्रकार के जन्म के लिए प्रार्थना की ताकि वह भक्तों के पैरों से गिरने वाली धूल से लाभान्वित हो सकें। जब अक्रूर वृन्दावन की सीमा पर पहुँचे और उन्होंने कृष्ण के चरण कमलों द्वारा स्पर्श की गई धूल देखी तो वे जमीन पर गिर पड़े और अत्यधिक खुशी से लोटने लगे। एक भक्त की मुद्रा में चैतन्य महाप्रभु भी प्रार्थना करते हैं कि उन्हें मृत्यु के सागर से उठाया जाए और उनके चरण कमलों में धूल के एक कण के रूप में रखा जाए।
वृंदावनातील सर्व पवित्र स्थळांची धूळ
वृंदावनातील सर्व पवित्र स्थानांची तेजोमय धूळ
वृंदावनाची धूळ “व्रजराज” कृष्णपेक्षा वेगळी नाही आणि ती थोडीशीही घेणे म्हणजे स्वतः भगवंतांच्या चरणकमळांची धूळ घेणे होय. ही धूळ सर्व तीर्थक्षेत्रांसाठी शुद्धतेचा स्त्रोत आहे आणि सर्व महान देवतांसाठी पूजनीय आहे जे त्यांच्या मुकुटांवर घालणे हा एक मोठा सन्मान मानतात. खरं तर, जेव्हा कृष्ण दुपारी उशिरा गाईच्या कुरणातून परत आला, तेव्हा ब्रह्मा, शिव आणि इंद्र यांसारखे पापरहित व्यक्तिमत्त्व आनंदाने कृष्णच्या चरणांची धूळ घेतात आणि शुद्ध कृष्णभावनेच्या आनंदात स्वतःला शुद्ध करण्यासाठी त्यांच्या डोक्यावर ठेवतात.
ब्रह्मदेवाने कृष्णला वृंदावन जंगलात कोणत्याही प्रकारच्या जन्मासाठी प्रार्थना केली जेणेकरून त्यांना भक्तांच्या पायांवरून पडणाऱ्या धूळचा फायदा होईल. जेव्हा अक्रूर वृंदावनाच्या सीमेवर आला आणि कृष्णच्या चरणकमळांनी स्पर्श केलेली धूळ पाहिली तेव्हा तो जमिनीवर पडला आणि अत्यंत आनंदात लोळू लागला. भक्ताच्या मन:स्थितीत चैतन्य महाप्रभू देखील प्रार्थना करतात की, त्यांना मृत्यूच्या महासागरातून उचलून त्यांच्या चरणकमळांची धुळीच्या कणाप्रमाणे ठेवावे.
વૃંદાવનના પવિત્ર સ્થળોની રજ
વૃંદાવનના તમામ પવિત્ર સ્થોળોની મહિમાવંત રજ.
વ્રજરજ તરીકે ઓળખાતી વૃંદાવનની ધૂળ એ કૃષ્ણથી જૂદી નથી અને તેથી જ ચપટી ભરીને આ રજ લો તો પણ એ કૃષ્ણના ચરણમાંથી લીધેલી ધૂળની સમકક્ષ છે. તમામ તીર્થસ્થળોની પવિત્રતાનો સ્ત્રોત આ રજ છે અને તેથી જ દેવતાઓ પણ પોતાના મુગટના માથે તેનો અભિષેક કરવામાં ગૌરવ અનુભવે છે. ખરું જુઓ તો નમતી બપોરે કૃષ્ણ ગૌચારણેથી પાછા ફરે ત્યારે બ્રહ્મા, શિવ અને રંભા જેવી પવિત્ર વ્યક્તિઓ પણ એ પગદંડીની રજ લઈ પોતાના માથે ચોપડીને કૃષ્ણભાવનામૃતનો શુદ્ધ પરમાનંદ અનુભવે છે.
બ્રહ્માએ તો પોતાને વૃંદાવનમાં એવી કોઈપણ યોનિમાં જન્મ આપવાની પ્રાર્થના કરી હતી જ્યાં તેમને ભક્તોના ચરણોમાંથી ખરતી ધૂળનો લાભ મળી શકે. જ્યારે અક્રૂરજી વૃંદાવનની ભાગોળે પહોંચ્યા ત્યારે તેઓ તરત કૃષ્ણના પગમાં ચોંટીને ખરી પડેલી રજમાં ઓળોટીને અત્યંત હર્ષોન્માદિત થયા હતા. ભક્ત સ્વરૂપે અવતરેલા ચૈતન્ય મહાપ્રભુએ પણ પોતાને જન્મ-મૃત્યુના ભવસાગરમાંથી તારીને કૃષ્ણની ચરણરજ તરીકેનું અસ્તિત્વ આપવાની પ્રાર્થના કરી હતી.
